ROLAND & TINY LEGS TIM - zaterdag 12 maart 2022

Zaterdag 12 maart kwamen Roland Van Campenhout samen met Tiny Legs Tim voor een exclusief concert naar onze Living Room. Bluesliefhebbers kregen alvast een topavond voorgeschoteld. Eerst komt Tiny Legs Tim. Hij bewees met enkele fantastische albums dat hedendaagse blues veel meer kan zijn dan het herkauwen van de bestaande vormen. Daarna komt oudgediende Roland Van Campenhout, een levende legende die al sinds de jaren zestig heel uiteenlopende muziekgenres speelt, gaande van jazz over folk tot psychedelische blues, en dit steeds met zijn herkenbare sound.

Inmiddels is Roland 77 en - still crazy after all these years - met diepe wortels in blues en folk, is Roland iedere muziekstijl meester, gaande van jazz naar ethno tot psychedelic. Zelf deelt hij zijn oeuvre in als 'Ethno-Pop-Folk’. Een levende legende, een archetype van een uitstervend ras: de 'Sound Magician’. Velen van ons weten nog van zijn optreden op het legendarische Jazz Bilzen, zijn wereldtournee met Rory Gallagher, en zijn meer platen dan je op twee handen kan tellen,… maar muzikaal leeft Roland zeker niet in het verleden. In 2018 verscheen de plaat 'Folksongs from a Non-Existing Land’, een mysterieuze trip in de duistere en magische wereld van zijn schepper. In 2019 bracht hij 'Somewhere in The Mountains’ uit, een verzameling van nieuwe en oude songs die werden opgenomen aan een keukentafel in de Belgische wijk van good old Keulen. Zoals steeds voel je de verwantschap met Ry Cooders legendarische soundtrack uit 'Paris, Texas’ alsook de gewaagdheid van Captain Beefheart, de grote singer-songwriter Tom Waits en de sjamaan Dr. John.

Dat je niet per se aan de oever van de Mississippi geboren moet zijn om desbetreffend genre te prediken, bewijst Tiny Legs Tim al meerdere jaren. Hij ontwikkelde op korte tijd een zeer persoonlijke stijl (finger-picking en slide). Aan de basis van zijn levensechte (delta)blues ligt een waar ‘crossroad’-verhaal dat leest als een medische thriller. De naam Tiny Legs Tim is immers een knipoog naar zijn tengere gestalte en smalle benen, een gevolg van vele chirurgische ingrepen en een jarenlange overlevingsstrijd. Velen muziekliefhebbers zullen Tiny Legs Tim kennen van zijn theatertour ‘Elsewhere Bound’, waar hij samen met een big band ons onder dompelde in een dampende smeltkroes van Blues, Soul, Rumba, Americana, Touaregblues, Louisiana Swamp, en Woodstock Rhythm & Blues, maar nu na de vervelende pandemie, kan hij niet wachten om opnieuw het podium te betreden - al is het een veel kleiner podium van onze Living Room - en dit in het gezelschap van Roland. Kom samen met Roland en Tiny Legs Tim grasduinen in hun rijkelijk gevuld repertoire en laat je meeslepen door de duistere en magische wereld van diens makers!

In Halen, Way Down Side, waar de doopvont van Rootstime staat in de luisterrijke Livingroom van de Bed 'n Blues, vinden met regelmaat wreedzame doopsels plaats van bluezy luisteraars met gewijd water uit lokale Gouden Ster bierflesjes. Deze avond zijn we hier getuige van een vlaams huwelijk, twee meer dan ervaren top muzikanten. Roland die op zijn 77 gezegende jaren zijn belevenissen hier op de planken openbaart naast een andere topgitarist en songwriter Tim De Graeve aka Tiny Legs Tim.

Tim verschijnt stipt om acht uur op het podium en vertelt ons de opzet van deze avond. Hij zal eerst een paar nummers solo brengen waarna Roland hem dan vervoegt, terwijl na de pauze de rollen worden omgedraaid. Op zijn prachtige akoestische gitaar laat hij ons al snel genieten van zijn slide virtuositeit met “In My Time Of Dying”, Blind Willie Johnson staat welknikkend achter zijn schouder, terwijl links voor het podium Fernando Neris vanop het VIP tafeltje aandachtig meeluistert. Waar Blind Willie en zelfs Led Zeppelin hun mosterd brouwden, vervoert Tim ons hier met zijn tijdmachine naar een juke joint ver weg in de Mississippi Delta. Zijn titeltrack “Stepping Up” van uitstekend gelijknamig 2015 album bewijst nog maar 's de kwaliteit van zijn luisterrijke Martin gitaar. Met typische eigen stem en song “Keep Me Satisfied”, waarin hij zingt over de kleine maar meer belangrijke dingen die ons nabij zijn, in plaats van de grote zaken veraf. In deze rare tijden van corona en oorlog kunnen we deze les wel begrijpen en hopelijk leren we er iets uit. Niet alleen zijn stem maar ook zijn zinderend vingerwerk met heerlijke solo's, zo ook in “Religion Serve The Devil Well”. Met eigen intro voelen we al de meeslepende noten naar dat kruispunt waar Robert Johnson de duivel ontmoette, jawel “Crossroads” in een subliem prachtige versie.

Tim neemt zijn andere gitaar en met “Hard To Admit” vertelt hij over zij die denken altijd gelijk te hebben. Een song waarbij ik in gedachten de fenomenale mondharp van Steven Troch hoor, die met zijn band dit jaar begin juni ons land gaat verdedigen op de EBC in Malmö. Verder ook in de waarschuwende meestamper “Whiskey Head Woman”, lekker klinkend als een icecube in je single malt. Roland vervoegt het achtste nummer en verklapt ons een stukje autobiografie in “I Had My Fun”, waarin je de vrijheid voelt van jammend solowerk van beide heren. De sfeer zit er nu echt in met “Can't Judge Nobody”, een meezinger van Otis 'Big Smokey' Smothers. Van Rolands' recente album “Somewhere In The Mountains” fraai hill country blues met een galopperend “Worried Man Blues” met high notes en subliem samenspel. Eindigen de eerste set met een slow groovy picking Roland op “The Lovin' Kind” wanneer je 's middags wakker wordt en je kent het verschil niet meer tussen right en wrong, met vocaal eigen meesterwerk van Tim.

Tweede set, zoals beloofd met Roland nu solo aan het roer met zijn prachtige Gibson Hollowbody, “Long Time Ago” en “St- James Infirmary“, blues die in dit zaaltje maar vooral voor ons heerlijk klinkt. Uit zijn LP “An Anthology” het meeslepend “17 Years In A Phone Booth” waiting on the loan of a a dime...how blue can we get? Roland graaft hier verder en vond een meer dan gepast nummer voor deze alweer rare tijden “Keep Your Hand Of Her”, say no more...but listen carefully naar wat Leadbelly Ledbetter al zong over heavy hipped mama Josy in 1965. De twee goede vrienden uit Gent brengen verder samen “Rambling On My Mind” van Robert Johnson, waarin verbijsterende picking solo's van Roland net als een jonge Rory Gallagher on our mind, met schitterende vrie weize slidings van Tim. Zo ook nog “Corina Corina“, “ Down To This” van Tiny Legs Tim, “Tennessee Waltz” van Hank Williams en “Going Down South” van Robert Lee Burnside, het houdt ons allemaal heerlijk stil genietend. Krijgen nog een bisnummer om van te snoepen, op de psychedelische wijze en net als een Eric Gales een fantasy als Für Elise uit zijn snaren tovert, of een psycho-rockband als Riverside de vier Crazy Diamond noten van Pink Floyd leent voor een eigen opbouw, tovert Roland ook speels en meesterlijk zijn Oh Denneboom en Ravels' Bolero uit zijn hollowbody. Welgezind rijden we weer huiswaards, what a great eve' .

Guy Cuypers

Can’t judge Nobody (Otis Smokey Somthers) - Worried Man (traditional) - The Lovin’ Kind (Tiny Legs Tim)

Ramblin On My Mind (Robert Johnson) - Corina Corina (traditional) - Down To This (Tiny Legs Tim) - Tennessee Waltz (Hank Williams) - Going Down South (RL Burnside)